Een tijdje terug, vroeg een oudere toeschouwer mij wat ik vond van die gemaskerde goochelaar die op TV goocheltrucs uitlegt. Ik vertelde deze meneer dat goochelaars het natuurlijk niet leuk vinden dat hun geheimen zo op straat komen te staan. We trainen soms jaren op een ingewikkelde manoeuvre en dan is het behoorlijk frustrerend om te zien dat deze truc zomaar op tv wordt uitgelegd, enkel om vijf minuten commerciële zendtijd op te vullen.
Ik merk dat vooral oudere collega’s er veel moeite mee hebben dat er zoveel trucs worden verklapt op televisie en op YouTube. Begrijpelijk, want vroeger moest je immers je uiterste best doen om achter het geheim van een bepaald mirakel te komen. Maar zowel voor goocheltrucs als voor staatsgeheimen geldt tegenwoordig: informatie is tegenwoordig gewoon lastig te beschermen. Goochelaars die hun trucs publiceren moet zich realiseren dat het voor een jonge amateurgoochelaar ontzettend eenvoudig is om deze trucs uit te leggen op een openbaar videokanaal.
Het beste wat je kunt doen is zoveel mogelijk je eigen trucs te bedenken en deze dan zo te ontwerpen dat het geheim ontzettend moeilijk te ontdekken is. Ik heb zelf een handjevol zelfbedachte illusies in mijn repertoire waarvan ik voorlopig niets openbaar maak. Ik vertel het geheim niet aan collega’s, ik plaats er geen filmpjes van op internet. Dit zijn mijn schatten die ik enkel ‘live’ aan mijn publiek laat zien.
Het leuke van goochelen is dat je iets meemaakt dat schijnbaar onverklaarbaar is. Voor dat éne moment van verbazing zijn wij goochelaars in staat om tot uitersten te gaan. Het is niet onze bedoeling om wijsneuzerig te doen en het is ook niet zo dat we hard genieten van de onwetendheid van onze toeschouwers. Misleiding hoort gewoon bij ons vak. Daarom zeg ik altijd: houdt de magie in leven. Mocht je toevallig het geheim van een truc kennen: mondje dicht!
